Chronische pijn, is het werkelijk voor altijd? Deze vraag hield me vast in zijn verstikkende greep gedurende meer dan 15 jaar. Mijn zoektocht naar verlichting bracht me van de ene dokter naar de andere, van specialist naar specialist. Talloze scans werden genomen, variërend van mijn rug en nek tot zelfs mijn hersenen – alles om de bron van mijn pijn te ontdekken. De enige bevinding was een initiële scan die uitdroging aan enkele rugwervels onthulde, maar deze afwijking leek niet verantwoordelijk te zijn voor de intense pijn die ik dagelijks ervoer.

Van de rugschool tot acupunctuur, van Brugge tot Antwerpen, ik doorliep een labyrint van behandelingen zonder duurzame verlichting te vinden. Een ontmoedigende uitspraak van een arts, die beweerde dat de pijn “in mijn hoofd” zat, raakte me diep. De pijn was reëel, tastbaar, en ik zocht wanhopig naar antwoorden. Reumatesten, diverse pijnmedicatie tot aan morfine, zelfs acute injecties tijdens hevige pijnaanvallen – mijn apotheek vulde zich met oplossingen die slechts tijdelijk verlichting brachten. Ook antidepressiva behoorde tot mijn apotheek.

Een specialist wees op een hoge spierspanning en schreef een overvloed aan spierontspanners voor, waardoor mijn lichaam slap en vermoeid werd. Gedreven door een verlangen naar een leven met pijn boven een leven zonder enige levenskwaliteit, staakte ik deze medicatie. Mijn fysiotherapeut, die mijn zaak als een “mysterie” beschouwde, raadpleegde zelfs internationale collega’s om mijn complexe symptomen te doorgronden. Ondanks mijn aanzienlijke spierkracht kon ik toch geen kracht uitoefenen op bepaalde handelingen, waaronder het simpelweg vasthouden van een fles water.

Elke behandeling leek slechts oppervlakkige verlichting te bieden, zonder de werkelijke oorzaak van mijn pijn te achterhalen. Mijn kiné moedigde me aan om te blijven bewegen, zij het op mijn eigen tempo. Beweging bleek cruciaal voor mijn lichaam, maar de angst om te bewegen bleef knagen.

Totdat ik, op een moment van berusting, besloot om hypnose een kans te geven. Aanvankelijk sceptisch, onderging ik twee sessies die mijn pijnintensiteit met maar liefst 70% verminderden. Hypnose bleek de sleutel tot het begrijpen van de invloed die geest en brein hebben op ons lichaam. Dit was het keerpunt dat me hoop gaf, en ik realiseerde me dat chronische pijn niet noodzakelijk “voor altijd” betekent, maar eerder “langdurig”. Na meer dan 15 jaar van onophoudelijke pijn, leef ik nu pijnvrij.

Mijn boodschap aan iedereen die deze strijd voert: niet alle chronische pijn is onomkeerbaar. Er is hoop, er ontstaat geloof, en dat is het moment waarop genezing begint.

Advies: Raadpleeg eerst een arts of specialist om ernstige acute/structurele aandoeningen of andere ziekten/trauma’s uit te sluiten (zoals kanker of degeneratieve ziekten zoals ALS). Normale afwijkingen zoals uitdroging aan de wervels horen hier niet bij. Als je te horen krijgt dat je lichaam herstelt na een ongeval/operatie of als je de diagnose fibromyalgie hebt, is er hoop!